علت حساسیت چشم به نور و روش درمان آن چیست ؟

حساسیت چشم به نور چیست؟ فتوفوبیا یا photophobia به چه دلیلی ایجاد می شود؟ روش های پزشکی و خانگی درمان حساسیت چشم به نور چیست؟ هرآنچه که در رابطه با این بیماری باید بدانید را در کومولایف بخوانید.

حساسیت چشم به نور

حساسیت به نور وضعیتی است که در آن پرتوهای نور در حالت شدید باعث آسیب رساندن به چشم های شما می شود. نام دیگر این بیماری فتوفوبیا یا photophobia می باشد. در واقع این مشکل را می توان یک علامت رایج برای چندین بیماری مختلف فرض کرد که می تواند با سوزش های جزئی تا فوریت های پزشکی جدی در چشم ها همراه باشد. به طور کلی حساسیت چشم به نور در موارد خفیف باعث می شود که فرد در یک اتاق با نور زیاد یا بیرون از خانه با چشمان نیمه باز محیط اطراف را مشاهده کند. در موارد شدیدتر، هنگامی که چشم شما تقریبا در معرض هر نوع نوری قرار می گیرد، باعث ایجاد یک وضعیت دردناک برای چشم ها می شود که در در هردو حالت فرد نیاز به مراجعه به چشم پزشک دارد.

علائم و نشانه ها

برخی از علائم رایج که بیماران می توانند در اثر این مشکل، تجربه کنند، می توان به موارد زیر اشاره نمود:

• حساسیت به نور و صدا
• حساسیت به نور، میگرن و یا سردرد
• حساسیت به نور و سرگیجه

این علائم می تواند در کنار هم برای بیمار اتفاق بیفتد.

نکاتی برای مدیریت حساسیت به نور

در حالی که نمی توانید همه علل حساسیت به نور را کنترل کنید، می توانید با استفاده از این راهکارها برای کاهش ناراحتی چشم، اثرات آن را محدود کنید.

مراجعه به چشم پزشک

اولین خط دفاعی در برابر حساسیت به نور، کشف هرگونه بیماری زمینه ای است. پزشک می تواند تعیین کند که چه چیزی باعث حساسیت به نور می شود و بر این اساس وضعیت شما را درمان می کند.

استفاده از عینک آفتابی

در خارج از منزل، از چشم ها در برابر اشعه ماوراء بنفش محافظت کنید ولی داخل منزل نیازی به عینک نیست زیرا می تواند چشمان را نسبت به نور حساس تر کند و باعث شود چشم ها با شرایط کم نور سازگار شود.

امتحان عینک های رنگی

عینک هایی با رنگ FL-41 (که دارای رنگ صورتی است) طول موج های سبز-آبی را مسدود می کند که ممکن است به حساسیت به نور کمک کند.

استفاده از اشک مصنوعی

اشک های مصنوعی می توانند سطح چشمان شما را مرطوب کند. از اشک های مصنوعی فاقد مواد نگهدارنده استفاده کنید زیرا مواد افزودنی ممکن است باعث تحریک در برخی افراد شود.

سایر روش های پیشگیری از حساسیت چشم به نور

• رعایت نکات بهداشتی مانند لمس نکردن چشم ها و پرهیز از آرایش صورت و به خصوص چشم ها در پیشگیری از ورم ملتحمه بسیار موثر است.
• دریافت واکسیناسیون در برابر آنسفالیت و همچنین اجتناب از قرار گرفتن در معرض گزش پشه و کنه در پیشگیری از آنسفالیت بسیار موثر است.
• مننژیت باکتریایی از راههای مانند عطسه، سرفه از فردی به فرد دیگر سرایت کند. بنابراین برای پیشگیری از خطر ابتلا به این بیماری از تماس با افراد آلوده پرهیز کنید. همچنین شستن مکرر دست ها و واکسیناسیون در برابر مننژیت باکتریایی، می تواند خطر ابتلا به مننژیت را تا حد زیادی کاهش دهد .
• سعی کنید از محرک هایی مانند گرسنه ماندن های طولانی مدت، نور و سروصدای شدید که باعث بروز حملات میگرنی می شوند پرهیز کنید. همچنین هنگام خارج شدن از منزل تا حد امکان وسایلی مانند عینک آفتابی و کلاه همراه خود داشته باشید. این کار به شما کمک می کند تا هنگام قرار گرفتن در معرض نور شدید خورشید بتوانید احتمال فتوفوبیا را به حداقل برسانید.

درمان حساسیت چشم به انواع نور

درمان فتوفوبیا اغلب دو جنبه دارد. یک جنبه شامل تشخیص و درمان علت اصلی است.  زیرا شرایطی که باعث ایجاد نور هراسی می شوند در هر شخصی متفاوت بوده و در نتیجه روش درمان متفاوتی نیز دارند.  به عنوان مثال، اگر به علت بیماری MS دچار نوریت بینایی هستید، برای مدیریت MS به دارو نیاز خواهید داشت. در صورت ابتلا به آب مروارید، ممکن است نیاز به جراحی داشته باشید. فتوبیوبیا در برخی بیماران نشانه ابتلا به گلوکوم است. این بیماری برای درمان به دارو یا جراحی نیاز دارد. اگر فتوفوبیای شما ناشی از میگرن باشد، ممکن است به مصرف داروهای بدون نسخه یا با نسخه پزشک نیاز داشته باشید.

جنبه دیگر درمان فتوفوبیا بر تسکین علائم متمرکز است. در مدت زمانی که بیماری زمینه ای شما تحت درمان است، روزها یا حتی هفته ها طول می کشد تا فتوفوبیای شما بهبود یابد.

به طور کلی در صورت حساسیت شدید به نور، فوراً با پزشک خود مشورت کنید. پزشک قبل از هر چیز معاینه فیزیکی و همچنین معاینات چشم را انجام می دهد. همچنین پزشک ممکن است  درباره فراوانی و شدت علائم سوالاتی را از شما بپرسد تا از این طریق بتواند علت ایجاد نورهراسی را در شما شناسایی کند. نوع درمان به علت زمینه ای و عامل ایجاد بیماری بستگی دارد. برخی از درمان ها عبارتند از:

• دارو و استراحت برای درمان میگرن
• آنتی بیوتیک ها برای درمان ورم ملتحمه
• قطره چشم آنتی بیوتیک برای درمان خراش قرنیه
• اشک مصنوعی برای رفع موارد خفیف خشکی چشم
• مصرف قطره های چشمی برای کاهش التهاب اسکلریت
• درمان های دارویی و در موارد شدید عمل جراحی برای درمان یا کنترل علائم خونریزی زیر عنکبوتیه
• آنتی بیوتیک ها برای درمان مننژیت باکتریایی) شکل ویروسی این بیماری معمولاً طی ۲ هفته خود به خود برطرف می شود).
• تجویز داروهای ضد التهاب، استراحت در بستر و مصرف مایعات برای درمان موارد خفیف آنسفالیت (موارد شدید به مراقبت های حمایتی مانند دستگاه تنفس مصنوعی نیاز دارند.)

دلایل حساسیت چشم به نور

خشکی چشم

حساسیت به نور می تواند یکی از نشانه های خشکی چشم باشد. این وضعیت زمانی اتفاق می افتد که چشمان به اندازه کافی اشک یا اشک سالم تولید نمی کنند که مرطوب بمانند.

چشم ها باید خوب مرطوب شوند و سطح یکنواختی داشته باشند تا بتوانیم به وضوح ببینیم اما اگر خشکی چشم دارید، سطح چشم دیگر صاف و یکدست نیست بنابراین با ورود نور به چشم نور پراکنده می شود و منجر به حساسیت نور یا تاری دید می شود.

اگر علائم خشکی چشم تان خفیف است، قطره چشم بدون نسخه، ژل ها و پمادهای مرطوب کننده ممکن است برای تسکین آن کافی باشد اما در موارد شدیدتر، پزشک ممکن است تجویز قطره چشم یا پلاک مجرای اشک (پلاک های مخصوصی که در مجاری اشک قرار می گیرند و به جلوگیری از اشک در چشمان کمک می کند) توصیه کند.

سایش قرنیه

اگر همراه حساسیت به نور پارگی و چشم درد دارید، علت ممکن است ساییدگی قرنیه یا خراش روی سطح چشم باشد. امکان دارد خراشهای کوچک چشم در اثر تماس با گرد و غبار، خاک، ماسه، تراش چوب، ذرات فلزی یا لنزهای تماسی ایجاد شود.

قرنیه به طور متراکم مملو از رشته های عصبی است که می تواند درد را حس کند و با حساسیت به نور ارتباط نزدیکی دارد. در واقع صدها برابر گیرنده های درد در قرنیه ما نسبت به پوست وجود دارد. علاوه بر این، ساییدگی قرنیه اغلب باعث التهاب چشم می شود که می تواند حساسیت به نور را نیز ایجاد کند.

اگر در چشم خود جسم خارجی دارید، این راه کارها را انجام دهید:

• چشم خود را با آب تمیز یا محلول نمک شستشو دهید
• چندین بار پلک بزنید
• پلک بالا را روی پلک پایین بکشید

در حالی که اکثر خراش های قرنیه در یک روز بهبود می یابند، اما مطمئن ترین راه این است که به پزشک مراجعه کنید تا مطمئن شوید که عفونی نمی شود و به چیزی جدی تر مانند زخم قرنیه تبدیل نمی شود.

میگرن

بیش از 80 درصد افراد مبتلا به میگرن، فتوفوبی دارند. به نظر می رسد افراد مبتلا به میگرن دارای لوب اکسیپیتال بیش فعال هستند، ناحیه ای از مغز که نور و سایر سیگنالهای بصری را تفسیر می کند، که به نوبه خود حساسیت به تحریک توسط نور را افزایش می دهد.

از آنجا که به نظر می رسد نور آبی باعث ایجاد میگرن و حساسیت به نور می شود، خرید عینک یا محافظ صفحه فیلتر نور آبی برای دستگاه های خود را در نظر بگیرید همچنین می توان از لامپ هایی که نور سبز ساطع می کنند استفاده کرد تا علائم میگرن تشدید نشود.

یووئیت

یووئیت به گروهی از بیماری های التهابی اشاره دارد که باعث ایجاد تورم و آسیب به بافت های چشم می شود. یکی از شایع ترین علائم یووئیت فتوفوبی است. چشم ها حاوی فیبرهای عصبی زیادی هستند که در صورت ملتهب شدن می توانند باعث حساسیت به نور شوند. گاهی اوقات افراد مبتلا به یووئیت دچار التهاب زمینه ای در سایر نقاط بدن می شوند که ناشی از شرایط خود ایمنی مانند لوپوس است.

علائم دیگر یووئیت ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تاری دید
• نقاط تیره و شناور در بینایی (شناورها)
• چشم درد
• قرمزی چشم

اگر این علائم را دارید،  فوراً به چشم پزشک مراجعه کنید، زیرا یووئیت ممکن است در صورت عدم درمان، منجر به از دست دادن شدید بینایی شود.

عفونت چشم

عفونت ها نیز مانند ساییدگی و یووئیت قرنیه، باعث التهاب می شوند که منجر به حساسیت به نور می شود. ملتحمه یک عفونت شایع چشم است که ملتحمه را ملتهب می کند (غشای شفافی که پلک و قسمت سفید کره چشم را پوشانده است).

سایر علائم ملتحمه ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• سرخی
• خارش
• احساس سوزش در یک یا هر دو چشم
• ترشح در یک یا هر دو چشم که پوسته تشکیل می دهد
• اشک ریختن

این بیماری معمولاً دو تا سه هفته طول می کشد تا بهبود یابد. در عین حال، پزشک ممکن است استفاده از اشک مصنوعی، شستن پلک ها با یک پارچه مرطوب و استفاده از کمپرس سرد یا گرم برای کاهش ناراحتی را توصیه کند.

مصرف داروهای خاص

حساسیت به نور ممکن است از عوارض جانبی برخی از داروها باشد. به عنوان مثال، برخی از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی، داروهای آلرژی، آنتی بیوتیک ها، داروهای آکنه و داروهای ادرارآور می توانند در ایجاد حساسیت ناشی از نور کمک کنند.

داروهای رایج با این اثر عبارتند از:

• مسکن هایی مانند ایبوپروفن
• آنتی هیستامین ها مانند آستمیزول و مکلیزین
• داروهای استروژن مانند استرادیول
• دیورتیک های حاوی تیازید

با پزشک صحبت کنید زیرا ممکن است دوز داروی شما را تنظیم یا داروی دیگری تجویز کند که فتوفوبی ایجاد نکند.

ضربه مغزی

آسیب های مغزی مانند ضربه مغزی معمولاً با حساسیت به نور همراه است. تحریک یا آسیب به ساختارهای حساس به درد در مغز منجر به فوتوفوبیا می شود. علاوه بر حساسیت به نور، افراد مبتلا به ضربه مغزی نیز معمولاً از سردرد شکایت دارند. در اینجا سایر علائم احتمالی ضربه مغزی آمده است.

• زنگ زدن در گوش ها
• حالت تهوع
• استفراغ
• خستگی یا خواب آلودگی
• تاری دید
• سردرگمی
• سرگیجه

به خاطر داشته باشید که علائم ضربه مغزی ممکن است چند ساعت یا چند روز پس از آسیب ظاهر نشود. اگر اخیراً برخی از این علائم را تجربه کرده اید، فوراً به دنبال مراقبت های پزشکی باشید.

آلبینیسم

افراد مبتلا به آلبینیسم نیز می توانند فتوفوبیا را تجربه کنند، آلبینیسم گروهی از اختلالات نادر ارثی است که با تولید اندک یا عدم تولید رنگدانه ملانین مشخص می شود که بر رنگ پوست، مو و چشم تأثیر می گذارد.

از آنجا که ملانین برای ایجاد برخی از اعصاب نوری مهم است، آلبینیسم باعث مشکلات چشم می شود.

رنگدانه های موجود در چشم ها به جذب طول موج نور کمک می کند، بنابراین افرادی که رنگدانه های خود را کاهش می دهند با جذب نور دچار مشکل می شوند و در نتیجه حساسیت آنها نسبت به نور زیاد افزایش می یابد.

از قرار گرفتن طولانی در معرض نور خورشید اجتناب و از عینک آفتابی با محافظت در برابر اشعه ماوراء بنفش استفاده کنید.

بیماری زمینه ای

علاوه بر آلبینیسم، سایر بیماری ها نیز می توانند در فتوفوبیای نقش داشته باشند به عنوان مثال، بلفارواسپاسم، فلج پیش رونده هسته ای، فیبرومیالژیا و سکته مغزی می توانند باعث حساسیت بیشتر افراد نسبت به نور شوند.

در حالی که دلایل این امر به طور کامل مشخص نیست در واقع بسیاری از علل حساسیت به نور توسط مغز و نه چشم ها اثر می گذارند.